همسفـــــــرم!

دلم هوای سفر به دیار عاشقان را کرده است! کوله بار سفر را بر بسته ام؛ شاید همین روزها

به دیار عشاق شتاب کنم! اما همسفر ندارم. همسفر من تنهایی هایم است؛ تنهایی های سرد و خشک!

تنهایی هایم سرمایی دارد که جنوبی ترین نقطه از این کره ی خاکی ام آن را گرم نخواهد کرد!

شاید باید به جهنم روم!

شاید در آنجا یخبندان تنهایی ام آرام آرام آب شود. آری!

حاضرم حاضرم به جهنم روم چرا که آنجا در مقابل دنیای تنهاییم بهشت است!

گــــــــاه فنجان های چای به یاری ام برمی خیزند!

گـــــــاه مرا آرام می کنند ومرا به اعماق خواب های شیرین روانه می کنند!

گـــــــاه دلم می خواهد تنهایی ام را در کوله بار مشغله هایم بپیچم و آن را درون صندوقچه ی

خاطرات بسپارم!

آنگاه ........آنگاه به دیار ساقیان عشق اوج گیرم