چــــــت ناز

اینجا سرزمین واژه های وارونه است جایی که گنج *جنگ* میشود درمان *نامرد* وقهقه *هق هق*اما دزد همان دزد است ،درد همان درد و گرگ همان گرگ…!

 

حـــکایـت زنـــدگی مـا شـده مــثـل دکــمـه ی پـــیـراهـن
اولــی رو کـه اشــتـبـاه بـــسـتی ،
تــا آخـــرش اشـــتـبـاه مـــیـری !
بــــدبـخـتـی ایــنـه کـه ؛
زمــانی بـه اشـــتـبـاهـت پـــی می بـری کـه رســیـدی بـه آخــــرش . . .

 گاهی چه دلتنگ میشویم
برای یک مواظب خودت باش
برای یک هستم
برای یک نوازش
برای یک آغوش …

 

دلتنگم نه دلتنگ تو

دلتنگ اینکه یه روزی هوامو داشتی

دلتنگ اینکه هر لحظه به یادم بودی

دلتنگ هر دقیقه شنیدن صدات

دلتنگ تا صبح بیدار موندنت فقط به خاطر اینکه دل من گرفته

دلتنگ اینکه اسممو سوالی صدا کنی

دیدی ؟ من که دلتنگ تو نیستم !

وقتی نمیدونی تو دلت چی میگذره !

وقتی نمیدونی از این دنیای لعنتی چی میخوای!

وقتی قبل از اینکه چیزی رو بخوای اون چیز نابود میشه !

وقتی همه باهات قهرند!

وقتی نفــــــــــــــــــرین شده ای !

چه دلیلی داره که ارزویی داشته باشی؟ چه دلیلی داره چیزی رو دوست داشته باشی ؟

چه دلیلی داره به زندگی ادامه بدی؟

آرامشی میخواهم

خلوتي ميخواهم...

تو باشي و من

در كنار هم

تو سكوت كني و من گوش كنم

و من آرام بگويم *دوستت دارم*و تو گوش كني

و آرام بگويي: من بيشتر...

بودنت را دوست دارم

وقتي دست دور كمرم حلقه ميكني...

و مرا به آغوشت سفت ميفشاري... و وادارم ميكني

كه به هيچكس فكر نكنم...

جز تو...

قول داده اَم...

گاهـــﮯ

هَر اَز گاهـــﮯ

فانـــوس یادَت را

میاטּ ایـטּ کوچه ها بـﮯ چراغ و بـﮯ چلچلـﮧ، روشَـטּ کنَم

خیالـت راحـَــت!

 مَـטּ هَماטּ منـــَــم؛

هَنوز هَم دَر این شَبهاے بـﮯ خواب و بـﮯ خاطـــِره

میاטּ این کوچـﮧهاے تاریک پَرسـﮧ میزَنـَم

اَما بـﮧ هیچ سِتاره‌ے دیگـَرے سَلام نَخواهــَـم کَرد....

نامت چه بود؟ آدم.

 

فرزند؟ من را نه مادری نه پدری، بنویس اولین یتیم خلقت.

 

محل تولد؟ بهشت پاک.

 

 

 

اینك محل سكونت؟ زمین خاک.

 

 

 

آن چیست بر گرده نهادی؟ امانت است.

 

 

 

قدت؟ روزی چنان بلند كه همسایه خدا،اینك به قدر سایه بختم به روی خاک.

 

 

 

اعضاء خانواده؟ حوای خوب و پاک ، قابیل خشمناک ، هابیل زیر خاک.

 

 

 

روز تولدت؟ روز جمعه، به گمانم روز عشق.

 

 

 

رنگت؟ اینک فقط سیاه ، ز شرم چنان گناه.

 

 

 

چشمت؟ رنگی به رنگ بارش باران ، كه ببارد ز آسمان.

 

 

 

وزنت ؟ نه آنچنان سبک كه پرم در هوای دوست ،

 

 

 

نه آنچنان وزین كه نشینم بر این خاک.

 

 

 

جنست ؟ نیمی مرا ز خاک ، نیمی دگر خدا.

 

 

 

شغلت ؟ در كار كشت امیدم.

 

 

 

شاكی تو؟ خدا.

 

 

 

نام وكیل ؟ آن هم خدا.

 

 

 

جرمت؟ یك سیب از درخت وسوسه.

 

 

 

تنها همین ؟ همین.

 

 

 

حكمت؟ تبعید در زمین.

 

 

 

همدست در گناه؟ حوای آشنا.

 

 

 

ترسیده ای؟ كمی.

 

 

 

ز چه؟ كه شوم اسیر خاک.

 

 

 

آیا كسی به ملاقاتت آمده؟ بلی.

 

 

 

كه؟ گاهی فقط خدا.

 

 

 

داری گلایه ای؟ دیگر گلایه نه، ولی...

 

 

 

ولی چه ؟ حكمی چنین آن هم یك گناه!!؟

 

 

 

دلتنگ گشته ای ؟ زیاد.

 

 

 

برای كه ؟ تنها خدا.

 

 

 

آورده ای سند ؟ بلی.

 

 

 

چه ؟ دو قطره اشک.

 

 

 

داری تو ضامنی؟ بلی.

 

 

 

چه كسی ؟ تنها كسم خدا.

 

 

 

در آ خرین دفاع ؟ می خوانمش كه چنان اجابت كند دعا.